Wyrok:
Sądu Najwyższego, 1 XII 2005, IV KK 69/05
Treść:
Dowód z eksperymentu zapachowego i opinii osmologicznej był jedynym dowodem obciążającym oskarżonego i stał się w konsekwencji wyłączną podstawą wyroku skazującego. I jakkolwiek nie można wykluczyć, że dowód taki, będąc jedynym dowodem wskazującym na osobę sprawcy przestępstwa, może być podstawą wyroku skazującego, to z pewnością należy przyjąć, że wyrok taki mógłby zapaść tylko w wypadku usunięcia wszelkich wątpliwości co do osoby sprawcy.
Żródło:
OPriP 2006, 4, poz. 5; KZS 2006, 4, poz. 25

Wyrok:
Sądu Apelacyjnego w Krakowie, 28 XII 2005, II AKa 236/05
Treść:
Dowód osmologiczny jest pełnowartościowym dowodem w postępowaniu karnym, zasługującym na korzystanie z niego stosownie do zasad analizy kryminalistycznej jak inne dowody i na podobne przyjmowanie informacji z niego wynikających. Dowód z eksperymentu osmologicznego podlega ocenie w oparciu o opinię biegłego. Dowód ten nie powinien stanowić podstaw ustaleń, gdy jest osamotniony.
Żródło:
KZS 2006, 2, poz. 39

Wyrok:
Wyrok SA we Wrocławiu z dnia 8 września 2010 r., sygn. II AKa 103/10
Treść:
Dopuszczenie w procesie karnym dowodu z eksperymentu zapachowego (osmologicznego) – przeprowadzonego metodologicznie poprawnie – oznacza, że taki dowód, jak też inne ujawnione w postępowaniu, podlega swobodnej ocenie, której zasady nie sprzeciwiają się ustaleniu sprawstwa oskarżonego także wówczas, gdy wymieniony dowód jest w sprawie jedynym dowodem bezpośrednim, albo też poszlaką, które zamykają łańcuch poszlak, w sposób jednoznacznie wskazujący na fakt główny.
Żródło:
Prokuratura i Prawo, dodatek Orzecznictwo SN, SA, NSA i TK nr 7-8/2011, poz. 28

Wyrok:

Wyrok SA w Krakowie z dnia 3 lutego 2011 r., sygn. II AKa 266/10

Treść:

Chociaż dowód osmologiczny jest dowodem pełnowartościowym, to jednak nie powinien on stanowić podstawy ustaleń, gdy jest osamotniony, bowiem dowody powinny kontrolować się wzajemnie, aby nie dochodziło do omyłek (o tym np. wyrok SA w Krakowie z dnia 28 grudnia 2005 r., sygn. II AKa 236/05, KZS 2006, nr 2, poz. 38). Jeszcze dalej w ocenie tego dowodu posunął się Sąd Apelacyjny w Białymstoku, stwierdzając, że dowód ten w procesie dowodzenia stanowi jedynie istotną poszlakę, która dopiero wsparta innymi dowodami bezpośrednimi bądź chociażby pośrednimi układającymi się w zamknięty krąg może stanowić pełnowartościowy dowód winy prowadzący do stwierdzenia jednej tylko pewnej wersji zdarzenia, z której wynika, że nikt inny poza oskarżonym czynu przestępnego popełnić nie mógł (wyrok SA w Białymstoku z dnia 29 maja 2003 r., sygn. II AKa 90/03, KZS 2003, nr 12, poz. 33).

Żródło:
Prokuratura i Prawo, dodatek Orzecznictwo SN, SA, NSA i TK nr 11/2011, poz. 33.

.

Wybrane przykłady dowodowego wykorzystania